Εγώ περπατούσα το σκοτάδι μου, σερνόμουν δηλαδή όλο και πιο βαθιά δεν έτρωγα δεν κοιμόμουν κι όταν το κλάμα και η εξάντληση ανάγκαζαν το σώμα να πέσει σε έναν άκαμπτο ύπνο λίγων ωρών ερχόταν η ώρα να ανοίξω τα μάτια και ζούσα πάντα το ίδιο πράγμα :
Το πένθος, αυτή η δύσκολη εμπειρία, έχει την ικανότητα να αλλάζει τις ζωές μας με τρόπους που ποτέ δεν περιμέναμε. Ενσαρκώνει την αίσθηση της απώλειας και της αγάπης που ίσως δεν πρόλαβε να ειπωθεί, δημιουργώντας έναν συναισθηματικό κόσμο όπου πολλοί αισθάνονται μόνοι και παρεξηγημένοι.
Αν αυτή τη στιγμή βιώνεις πένθος, ξέρω πόσο αδιανόητο ακούγεται το να σου λέει κάποιος ότι θα ανακάμψεις και θα ζήσεις ξανά. Να μπορέσεις να μιλήσεις για το αγαπημένο σου πρόσωπο χωρίς τον κόμπο στον λαιμό, να ξυπνήσεις μια μέρα λίγο πιο ανάλαφρη. Σου φαίνεται αδύνατο, ίσως και προσβλητικό. Κι όμως, θέλω να σου υποσχεθώ κάτι, θα συμβεί.
